LinkedIn
|
|
|
|
samen leren en verdiepen |
Intervisie
Intervisie is een leerzame en effectieve manier om met collega’s te leren reflecteren op je eigen werkpraktijk en de vraagstukken die zich daar voordoen. Ik begeleid al jaren intervisiegroepen in veel verschillende organisaties. Ik neem ook zelf actief deel aan intervisie, o.a. binnen de Ooa.
Ik begeleid momenteel een aantal intervisiegroepen met gezinswerkers bij Lokalis in Utrecht.
Consultatie en intervisie
Professionals moeten zich voortdurend blijven ontwikkelen in hun vak. Een manier om dat te doen is samen met andere professionals te reflecteren op je werk en de manier waarop je je werk invult. Het helpt om dat op een methodische wijze te doen met de hulp van iemand die het proces kan begeleiden. Ik werk regelmatig als begeleider van intervisiegroepen en maak daarbij gebruik van verschillende methodieken, zoals de 10-stappen methode, het verkorte socratische gesprek, roddelen en de dominante ideeën analyse.
Intervisiebegeleiding bij Divosa
Ik werk al heel lang met veel plezier als begeleider van intervisiegroepen. Intervisie is een geweldige manier om je eigen professionele handelen te toetsen aan je collega’s en zo samen te leren. Na een aantal begeleide bijeenkomsten waarin de groep leert om tot voldoende diepgang te komen en kennis maakt met een aantal verschillende methodes gaan ze zelfstandig verder.
|
|
Voor Divosa maakte ik deze hand-out met een aantal intervisiemethodes om als werkboekje te gebruiken. Maar de kern van intervisie zit niet in de gebruikte methodiek maar in het goede gesprek. |
Op de site van het Nieuwe Trivium heb ik een weblog geplaatst over dit intervisietraject bij Divosa.
Ook onderstaand blogje is op de site van het Nieuwe Trivium geplaatst.
Het juiste midden is geen middenweg
Een donderdagochtend in Utrecht, een prettige ruimte, een groep van 8 mensen. Ze zijn allemaal begeleiders van intervisiegroepen voor gezinswerkers in de jeugdzorg. Twee tot drie keer per jaar komen we bij elkaar om ervaringen uit te wisselen en inspiratie op te doen. Er ligt een wens voor vandaag om zelf ook intervisie te doen, samen te verdiepen. Ik besluit om een experiment aan te gaan met een methode die ik wel vaker in intervisie inzet: het zoeken van het juiste midden.
Het juiste midden is een begrip van Aristoteles, gekoppeld aan het ontwikkelen van meesterschap. Het gaat om het vinden van de juiste maat, de juiste toon, niet te veel maar ook zeker niet te weinig, een keuze die recht doet aan het geheel.
We gaan aan de slag met De Ansichtkaart (Vrije Ruimte praktijkwijzer 50), een relatief simpele oefening met veel impact. Er is een kwestie die je aan het hart gaat, je hebt een ander iets te zeggen, misschien ben je boos of verontwaardigd of voel je je niet gekend. Je stelt je voor dat je op een plek ver van huis of werkplek bent en je de tijd neemt om drie kaarten te schrijven. Een ansichtkaart heeft weinig ruimte, de kunst is dus kernachtig te schrijven. In de eerste kaart ga je geheel over de top, je overdrijft en maakt alles groter. De tweede kaart maakt alles kleiner, je houdt je in en maakt je klein. Dan de derde en laatste kaart, daar tref je het juiste midden, precies dat wat je te zeggen hebt. Zonder een blad voor de mond te nemen maar wel recht doend aan jezelf en de ander. Het mooie is dat je bij het voorlezen van de derde kaart direct al voelt: ja dit is wat ik te zeggen heb, zo is het goed.
Vandaag kies ik een variant waarbij we een thema als uitgangspunt nemen. Het thema:
Waar loop ik tegenaan in mijn rol als intervisiebegeleider?
Ik vraag iedereen even na te denken over een kwestie die je bezig houdt rond deze vraag. Voor sommigen is dat bijvoorbeeld de vraag hoe je een groep overdraagt, voor een ander is het de ergernis over een groepslid dat niet mee doet of de teleurstelling over een groep die zich heel afhankelijk opstelt.
Tijdens het schrijven is het geconcentreerd stil, pennen vliegen over het papier, bij anderen gaat het juist traag, er wordt nagedacht. Na elke schrijfronde lezen we de betreffende kaart aan elkaar voor. Het horen van je eigen stem en de reactie van de groepsleden doet veel. Het is leerzaam om te horen dat een ander jouw ‘over de top’ versie eigenlijk nog heel beleefd vindt. Iemand betrapt zichzelf op een behoorlijk sarcastische ondertoon en schrikt daar weer van; toch ook wel lekker om dat eens op te schrijven! De een gaat de eerste kaart makkelijk af, bij anderen juist die tweede, dat zegt al veel over je eigen neiging hoe je het gesprek aangaat. In deze groep levert dat herkenning op en ook weer nieuwe gespreksstof. Hoe direct mag je als begeleider eigenlijk zijn?
De derde en laatste kaart is vaak lastig, daar luistert het nauw. Het juiste midden is geen slap compromis tussen beide kaarten, het gaat niet om een middenweg maar om de juiste maat. Na het voorlezen van de laatste kaart nemen we de tijd om na te praten over wat deze methode met ons doet.
Alle verschillende kaarten werpen een ander licht op de begeleidersrol. Mooi om te zien hoe anders we allemaal zijn en toch herkennen we alle voorbeelden. Het samen denken voegt iets toe, alhoewel ook een groepslid zegt juist te worden afgeleid in haar eigen denken door de reacties van anderen. Eén van de deelnemers zegt heel treffend dat het bijzonder is hoe open iedereen is, het samen doen en vooral het voorlezen creëert intimiteit en verbondenheid.
Een waanzinnig nuttige – nou ja, best aardige - welbestede ochtend.
Copyright Parresia* Training & Advies.